Leven vanuit mijn hart, dat gaat steeds meer vanzelf. Ik voel dankbaarheid, kan verbinding maken met mezelf en met anderen en ben zoveel mogelijk vanuit compassie.
Het hartchakra is het middelste chakra, het is de verbinding tussen de onderste drie lichamelijke, aardse chakra’s en de bovenste drie chakra’s. De bovenste drie chakra’s zijn fijner en staan in verbinding met je hogere zelf.
Veel mensen, vooral gevoelige mensen (en vaak vrouwen) hebben een open hart, de bovenste chakra’s staan open. Je bent gericht op de buitenwereld, op liefde, op licht. Ook heb je een sterke behoefte aan harmonie. Dit is heel mooi en brengt veel goeds met zich mee, maar kan ook tegen je werken. Je geeft bijvoorbeeld teveel van jezelf weg, vindt het moeilijk om de confrontatie aan te gaan, om te zeggen wat je ervan vindt.
De afgelopen tijd liep ik daar tegenaan. Ik voelde me boos en gefrustreerd. Had het benauwd, had zelfs paniekaanvallen. Mijn lichaam gaf me haarfijn aan dat het tijd werd om mezelf te uiten en om duidelijke grenzen te stellen. Misschien herken je dat, dat je vaak ‘ja’ zegt, terwijl je eigenlijk ‘nee’ wilt zeggen. Ik heb alle verplichtingen die ik kon laten vallen afgezegd en neem tijd voor mezelf. Gewoon even niets doen, voor me uit staren op de bank, Netflixen, wandelen, knuffelen met mijn kat Jopie. Vraag jezelf eens of je de dingen doet omdat je ze moet doen of omdat je ze wilt doen. Zit daar een balans in? Ik moet vaak heel veel van mezelf en voordat ik het weet ben ik alleen maar to-do lijstjes aan het afvinken.
Mijn lichaam gaf door die paniekaanvallen, door die benauwdheid en door die constante steen in mijn maag aan dat het zo niet meer ging.
Naast het nemen van tijd en rust, het nee zeggen tegen verplichtingen en ja zeggen tegen mezelf, heb ik mijn boosheid en frustratie ook geuit. En dan bedoel ik niet rustig zeggen dat ik boos ben, maar keihard schreeuwen en gillen. En wat voelt dat heerlijk. Ik vind dat moeilijk, mijn boosheid toelaten, omdat het voelt als een emotie die lager is dan compassie en liefde. Maar boosheid geen mindere emotie, boosheid is anders. Boosheid is vuur en aards en superkrachtig. Het helpt je en kan je verder brengen, mits je boosheid toelaat en uit. Onderdruk je boosheid, dan ontken je een wezenlijk deel van jezelf. Laat je je boosheid er zijn, dan kan die boosheid transformeren in actie en (com)passie.
Als gevoelig mens is het belangrijk ook deze kanten van jezelf er te laten zijn. De aardse, meer dichte en fysieke aspecten van jezelf zijn net zo belangrijk als de spirituele kant. Zonder basis heb je geen anker en ga je jezelf voorbij. En daar heeft niemand uiteindelijk wat aan.
Wil je meer weten over dit onderwerp? Ik heb net een inspirerend boek gelezen dat hierover gaat: ‘De verboden vrouw spreekt’ van Pamela Kribbe. Het boek is verkrijgbaar bij Pleïade.
Recente reacties