🌠 Sol 11-6-2018 12:58 🌠
❤️ “Peace on earth begins at birth.” ❤️
Op 8 juni was ik uitgerekend. Ik had verwacht dat Sol wat eerder zou komen en nu was hij er nog niet. Alles stond al een paar weken klaar, het geboortealtaar was ingericht, mijn visionboard was af, het bad was uitgetest, zelfs de vriezer had ik gevuld met eten 😉
Ik voelde me prima, had wel wat kwaaltjes, maar ik vertrouwde erop dat Sol geboren zou worden als het zijn tijd was. In de middag had ik een afspraak bij de verloskundige en daar voelde ik ineens zoveel angst. Het ging over strippen en inleiden en bevallen in het ziekenhuis. Dit had ik al vaker gehad bij de verloskundige, door het bespreken van de protocollen voelde ik mijn vertrouwen verdwijnen. Ik wilde natuurlijk het beste voor Sol en voelde me nu ineens angstig en in paniek. De op angst gebaseerde en risico beperkende protocollen zorgden niet voor het vertrouwen dat ik juist zo wilde voelen. Gelukkig lukte het me altijd om terug te keren naar vertrouwen en naar mijn gevoel. Alleen dit keer was ik super onrustig en dat bleef die avond zo. Ik wilde zo graag thuis in bad bevallen zonder medicatie!
Gelukkig was daar een reddende engel die voor mij nog diezelfde avond een cranio sacrale behandeling regelde. Ik voelde de rust tijdens de behandeling in mijn lichaam stromen en voelde weer vertrouwen.
Op zaterdag en zondag heb ik heel rustig aan gedaan. Ik heb gemediteerd, lekker gekookt en gegeten, gedanst en twee lange wandelingen gemaakt, me verbonden met Sol en hem verteld dat ik erop vertrouwde dat hij het juiste moment zou uitkiezen en ik er klaar voor was. Ik voelde me zo verbonden met en gesteund door Sacha. Zondagavond hebben Sacha en ik een hele lange wandeling gemaakt. Voor het slapen gaan heb ik in mijn favoriete restorative yogahouding (liggende vlinder) mijn persoonlijke hypnobirthing opname geluisterd. Rond 23:30 ging ik slapen.
En toen werd ik om 4:15 wakker. Ik ging naar de wc en merkte dat ik mijn slijmprop had verloren. Meteen toen ik terug in bed lag begonnen de weeën. Jopie, onze kat, kwam nog kort op mijn buik liggen en verdween toen naar zolder. Ik maakte Sacha wakker en we timeden met de weeënapp. Ze kwamen om de 2-3 minuten en duurden 1 minuut. Het deed geen pijn, het was meer menstruatieachtig. We waren allebei blij en opgetogen, zou dit het zijn? Zouden we vandaag Sol ontmoeten? Na een uur timen en geen verandering hebben we de verloskundige gebeld. Voordat zij er was hebben we nog rustig ontbeten. De verloskundige was hier rond 7:00 en kon geen ontsluiting voelen. Ze dacht wel dat ik vandaag zou gaan bevallen, maar vond me nog heel erg rustig en naar buiten gericht. Om 10:00 zou ze iemand anders langs sturen om te kijken hoe het ervoor stond (haar dienst zat er net op). Ik kreeg het advies om te gaan douchen, als de weeën dan door zouden zetten zou het waarschijnlijk gaan gebeuren vandaag.
Onder de douche gingen de weeën gewoon door, ze werden ook steeds intenser, maar wel goed te doen. Ik ademde heel diep richting mijn buik en luisterde liggend op bed nog een keer naar de hypnobirthing opname. Ik herhaalde steeds in mezelf: ”I surrender to a power greater than me. Ik ben zacht, ik ben open.” Ik ontspande heel bewust mijn hele lichaam en was zo zacht mogelijk.
Om 10:00 kwam er een andere verloskundige langs. Ik lag nog op bed en ze voelde dat ik 3 cm ontsluiting had. Het diep naar mijn buik ademen ging niet zo goed meer en ze gaf me het advies diep in te ademen en dan een aantal keer kort uit te ademen door mijn mond. Dit werkte goed en heb ik de uren daarna gedaan. Ze zou om 12:00 weer langskomen om te kijken hoe het dan ging. We besloten om het bevalbad beneden op te gaan zetten en te vragen of onze doula deze kant op kwam. Kort nadat de verloskundige weg was en Sacha beneden het bad aan het opzetten was werd ik misselijk. De eerste keer was Sacha op tijd met de emmer brengen, maar daarna moest ik nog een keer overgeven. Ik ben toen in mijn eentje onder de douche gestapt om mezelf te wassen en daar herinner ik me één superheftige wee. Daarna ben ik snel weer op bed gaan liggen en niet lang daarna (rond 10:45) was onze doula hier. Het was fijn om steun te hebben en niet alleen te zijn. Soms waren de weeën namelijk best intens. Dit was zo‘n bijzonder moment, ik lag op bed, onze doula had mijn hand vast en Sol zou vandaag geboren worden!
Ongeveer 30-45 minuten later voelde ik persdrang. Ik dacht dat dat helemaal niet kon en probeerde zo rustig mogelijk te blijven ademen. Ik wilde nu wel heel graag het bad in! Om 11:45 zijn we naar beneden gelopen en ben ik in bad gaan zitten. Sacha belde naar de verloskundige omdat ik druk voelde en mee wilde bewegen, maar kreeg ze niet te pakken. Pas na een paar keer bellen kreeg hij iemand aan de lijn, de verloskundige was er gelukkig bijna.
Ik had ondertussen een heftige drang om te persen, ik kon het niet stoppen en voelde mijn buik van boven naar beneden schokkend samentrekken. Dit vond ik helemaal niet zo’n vervelend gevoel, de ontsluitingsweeën waren intenser. Om 12:00 was de verloskundige hier en checkte mijn ontsluiting, ik had gewoon 10 cm ontsluiting! Hallelujah, ik kon er voor gaan en zou Sol dan echt heel binnenkort ontmoeten!! Ik ben op mijn hielen in bad gaan zitten. Sacha zat buiten het bad tegenover mij en hield mijn handen vast. Bij iedere wee heb ik alles gegeven. Ik voelde me zo ongelofelijk krachtig. Ik dacht alleen maar: “Kom op Merel, ga ervoor, bijna kan je hem in je armen houden. Let’s do this.” En sprak ook met Sol: “We kunnen dit samen Sol, je bent er bijna. Je bent zo welkom” Ik voelde al vrij snel zijn hoofdje, hij zat nog in het vlies, iets dat ik zo mooi vond als ik erover las. Daarna zag ik zijn hoofdje met zwarte haren.
Ik herinner me dat de verloskundige zei: “Zodirect kan het heel vervelend voelen, een heel branderig gevoel, het is belangrijk om dan door te persen.” En ik dacht: “Ja natuurlijk! Wat kan mij die pijn schelen. Ik wil hem zien en voelen.” Ik voelde zo’n oerkracht, het was zo’n heerlijk gevoel.
Tijdens één van de volgende weeën schoot Sols hoofdje naar buiten. De verloskundige hielp me en toen heb ik Sol aangepakt en op mijn borst gelegd. Hij was er gewoon! Om 12:58 is hij geboren.
Ik wilde heel graag een geboorte zonder medicatie, ook zonder standaard oxytocine spuit voor de geboorte van de placenta. De placenta werd 10-15 minuten later uit zichzelf geboren. Een tijdje hierna zijn we uit bad geklommen en op een luchtbed naast het bad in de woonkamer gaan liggen. Sacha lag naast ons en Sol dronk hier zijn eerste slokjes. Nadat Sol lang bij mij heeft gelegen is hij bij Sacha op de borst gelegd. Ik was zo overweldigd door alles, het was zo snel gegaan en alles zoals we wilden.
Sacha en onze doula hebben daarna de placenta samen gewassen, gezouten en met rozenblaadjes bestrooid. We wilden Sol zelf de tijd geven afstand te nemen van de placenta met een lotusgeboorte. Bij een lotusgeboorte beschouw je kindje en placenta als één geheel en knip je de navelstreng niet door. Na 10 dagen (daar nam hij, in tegenstelling tot de geboorte, zijn tijd voor 😉 ) is de navelstreng losgeraakt.
Ik ben zo dankbaar dat Sols geboorte zo is gegaan. Al onze wensen zijn uitgekomen. En deze ervaring heeft me ontzettend veel kracht gegeven. Dat wens ik iedere vrouw toe!
Liefs,
Merel
Recente reacties